Mijn wanhopige poging om de zomer terug tot leven te wekken, is de Little Fluffy Clouds: een mini-ipa van nog geen 4% alcohol. Tjokvol hoparoma en -smaak, en gebrouwen met onder meer gemoute tarwe en tarwevlokken, wat voor verrassend veel body zorgt. En een flou alco’lique. Wie toch het merk op de achterkant van het glas kan lezen, krijgt een fles. Guess?
Zo’n twee jaar geleden vroeg Steven me om een pompoenbier te maken. Inderdaad: die grote, oranje groentesoort levert wel degelijk een bier op. De stijl komt – hoe kan het ook anders – uit Amerika, en wordt er gebrouwen ter gelegenheid van – hoe kan het ook anders, bis – Halloween. Stukken pompoen worden geroosterd en dan aan een basisbier toegevoegd. Ook typisch is het gebruik van kruiden, zoals nootmuskaat, allspice, kaneel of koriander. Mijn twist: een pompoenbier op steroïden, van een kleine 9% alcohol. De Pump King was geboren.
Uitzicht: dit is er eentje uit het pre-etiket tijdperk, dus enkel de letters PK op het flesje verraden iets over de inhoud. Het bier zelf is amberkleurig, met lichtjes gekleurd schuim. De pareling is agressief, waarschijnlijk omdat de pompoen verder uitgegist is in de fles.
Geur: een kleine uppercut van alcohol wordt gecompenseerd door zoete karamel. Dat moet de pompoen zijn. Tussendoor drijven wat kruiden, vooral kaneel.
Smaak: de zoete smaak van de gekarameliseerde pompoen vult de mond, en breidt dan uit in warme alcohol, die erg lang blijft hangen. De Pump King heeft z’n naam niet gestolen: dit is duidelijk straffe kost. De alcohol blijft dominant, en geeft geleidelijk een beetje ruimte aan de kruiden. Niet meteen mijn meug, maar het staat er nog steeds. Laat de winter maar komen…
Mijn eerste zure bier komt eraan: een Berliner Weisse, een melkwitte doordrinker van 3%, die traditioneel in Berlijn gebrouwen werd. “Wir haben es nicht geweisst” leek me wel een gepaste naam. Tenzij jullie betere suggesties hebben, natuurlijk.
2 kilo aardbeien. 15 liter bier. Smoothie of bier, wie zal het zeggen?
Big brother, aan de linkerkant, is een flinke jongen in wording. Een knaller van een ipa, die binnenkort gaat lageren op aardbeien en vanille. En dan op nog meer hop. Zijn kleine broertje, rechts, komt uit dezelfde brouwsessie, maar zal voor altijd een dwergje blijven: een session ipa van nog geen 4%. Maar wel propvol hop. Het najaar wordt dorstig.
Gerst. Tarwe. Havermout. Mosaic. Citra. Aardbeien. Vanille. Lactose. Een kruising tussen een milkshake en een ipa, en met zekerheid het meest bizarre bier dat ik ooit heb gemaakt. Gisteren gebrouwen, vanaf vandaag in het gistvat, klaar binnen een maand.
Aan alle lactose-intoleranten: sorry voor mijn intolerantie.
Zo mooi kan een pale ale zijn: Suske Wheat, versie 2. Half tarwe, half gerst, Mosaic en El Dorado. Smell, taste, enjoy, repeat…
Hier is de jongste telg: de Goosebumps. Een saison bomvol citra, die daarna gelagerd heeft op gooseberries. Kruisbessen, of stekebezen, zoals wij thuis zeiden. Lichtjes zuur, fruitig, en zo droog als de pest. Zalig.
Coming up: een old style ipa, zoals die sinds de achttiende eeuw in Engeland gebrouwen wordt. Lichtjes bitter, met 100% East Kent Golding hops. Werknaam: Barbie & Kent…
Ik zou m’n namen moeten laten trademarken. Plus: ik zou ‘em dringend nog eens moeten brouwen, de Rabarbarella.
