In november vorig jaar brouwde ik de Bitte ein Biet, een saison met rode biet. Tijd om wat proefnotities te delen.
Uitzicht: goud, bijna amber, met een fijne rode gloed. Met andere woorden: bijna alle kleur van de rode biet is verdwenen. Bizar, maar het moet gezegd: het ziet er heel mooi uit. Verder de typische, overvloedige saisonkraag, en een stevige parel.
Geur: aaaah, saison! Die gist! Ook het graan komt piepen. Weinig hoppiness.
Smaak: very, very, very saison. Kruidig, lichtjes spicy en een zuurtje. Een klein bittertje dringt zich op, maar doet niet moeilijk. Heel lange, moutige afdronk, waarin alles mooi samenvloeit. Liquid bread, quoi. Er zit een aardse toon in, maar om nu te zeggen: ‘ha, rode biet’? Nee, dat niet. Voor de grap wat puur bietensap toegevoegd, maar da’s erover: teveel biet, te weinig bier.
Conclusie: een saison waarbij de rode biet spijtig genoeg vrij ver weg zit. Gelukkig is het nog steeds een geslaagd bier, in alle opzichten. Volgende keer toch wat rode biet toevoegen aan het gistvat, al was het voor die prachtige rode kleur. Cheers!