Begin februari brouwde ik een bier om iedereen te bedanken die me had helpen verbouwen en verhuizen. De naam was er eerst: de Merci. En met zo’n naam kan je niet anders dan een chocolate stout brouwen. Een dikke chocolate stout.
In een chocolate stout zit geen chocola: door verschillende mouten te combineren, bouwt de brouwer een graanprofiel met de geur en smaak van chocola van het donkerste soort. Om dat doel te bereiken gingen er in deze stout niet minder dan 8 verschillende mouten. En veel mouten: 11% alcohol bereik je namelijk niet met een kilootje graan of twee. Want Imperial moest deze stout zijn. Ik proefde de Merci een half jaar na bottelen…
Uitzicht: zwart. Pikzwart. Met andere woorden: er is geen doorkijken aan. Prachtige, volle, donkerbruine kraag. Ook erg mooi: tijdens het leegdrinken van het glas blijkt dat de Merci traant. Nice.
Geur: donker, mout, gedroogd fruit (pruimen?), getaand. O ja, en chocola. En dan nog chocola. En tussendoor wat chocola.
Smaak: goede mout-hop balans die uiteindelijk toch overhelt naar de mouten. Vrij bitter, maar dan zoals zwarte chocola dat is. Tamelijk boozy, maar niet overdonderend. Kan moeilijk anders, met zo’n alcoholgehalte. Een echt winterbier.
Extra: pikte een stukje donkere chocola van de Sint en proefde het side by side met de Merci. Een pairing die lichtjes op een paring leek.
Cheers, verbouwers en verhuizers aller landen!
M _ E – R ¨ C ° I